Uitbehandeld, maar niet opgegeven

Omschrijving

De Duitse psychiater Detlef Petry werkte vanaf de jaren zeventig tot aan zijn pensioen in 2009 in het psychiatrisch ziekenhuis Vijverdal in Maastricht. In deze kliniek verbleven zo'n 150 patienten die door de reguliere psychiatrie waren opgegeven: zij werden platgespoten met medicijnen, belandden in de separeerkamer en werden vastgebonden. Al snel na zijn aanstelling in 1978 ontwikkelt Petry een geheel andere behandelmethode, een die indruist tegen de heersende opvattingen van die tijd. Petry kijkt niet alleen naar de ziekteverschijnselen, maar verdiept zich in het levensverhaal van zijn patient. Hij bouwt een persoonlijke band met zijn patienten op: hij praat me ze, bezoekt met hen plaatsen uit hun verleden en ontmoet familieleden. Het sleutelwoord in Petry's benadering is 'rehabilitatie'. Zijn doel is om zijn patienten weer deel te laten nemen aan het leven. De resultaten van zijn aanpak zijn verbluffend: terwijl zelfmoord binnen psychiatrische afdelingen regelmatig voorkomt, vindt er op Petry's afdeling de laatste tien jaar geen enkele zelfmoord(poging) plaats. In Uitbehandeld, maar niet opgegeven vertelt Detlef Petry over zijn patienten en zijn opvattingen in de psychiatrie, maar ook over zijn eigen leven: zijn jeugd in het naoorlogse Duitsland, het naziverleden van zijn vader en het moeilijke contact met zijn ouders. Detlef Petry (1944) werd geboren in Holzminden, Duitsland. Hij studeerde medicijnen in Keulen en specialiseerde zich tot psychiater. Van 1978 tot 2009 was hij als psychiater verbonden aan Vijverdal in Maastricht. In 2001 werd aan hem de Ereprijs van het Nationaal Fonds voor de Geestelijke Volksgezondheid toegekend voor zijn behandelmethode van de 'rehabilitatie' en zijn jarenlange inspanningen voor chronisch psychiatrische patienten. In 2004 maakte filmmaker Rob Hof voor de NCRV-televisie over Petry de documentaire Uitbehandeld, maar niet opgegeven.